[SF][SNSD Yuri] ~~~บุคคลตัวอย่าง~~~

ข้อมูลเบื้องต้น

หา โค้ดเพลงhi5 : hi5 song code search

เนื้อเรื่อง

บุคคลตัวอย่าง

“เคยได้ยินมั้ยว่า ขีดความอดทนของคน

มันมีจำกัด ฉันรักเธอมากนะ

แต่หัวใจของฉันก็ทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน”

“ฉันคิดว่าฉันหมดรักเธอแล้วนะ

แต่ทำไมตอนนี้ หัวใจของฉันถึงได้เจ็บปวด

กับการเปลี่ยนแปลงของเธอ”

                “สิก้าจะไปไหนเหรอ” ฉันเดินเข้าไปกอดเธอจากทางด้านหลัง พร้อมกับโน้มตัวคลอเคลียกับไหล่บางของเจสสิก้า แฟนของฉันเอง

                “จะไปไหนก็เรื่องของฉัน อย่าทำตัวน่ารำคาญได้มั้ย ควอนยูริ” เจสสิก้าตวาดฉันด้วยน้ำเสียงที่กระด้าง ไม่มีแล้วหรือไง คำออดอ้อนเหมือนดังวันวาน

                “ยูลแค่เป็นห่วง” สายตาห่วงหาของฉันคงไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกว่าฉันเป็นห่วงเลยซินะ เธอเลยมองว่าฉันมันก็แค่ตัวอะไรสำหรับเธอ เจสสิก้าออกไปแล้วโดยไม่มองฉันแม้แต่นิดเดียว

คนเรามีหัวใจ เลยทำให้มีความรู้สึก
ฉันนึกจะทำอะไร ก็คิดถึงใจของเธอก่อน
ว่าเดือดร้อนหรือไม่

                “(ฮัลโหล โทรมามีอะไรรึเปล่า)” น้ำเสียงที่เย็นชาของเธอ ทำให้ฉันอยากจะวางสายซะตอนนั้นเหลือเกิน

                “ยูลจะถามสิก้าว่า วันนี้สิก้าจะกินอะไรมั้ยคะ ยูลจะได้ทำให้”

                “(ไม่อ่ะ วันนี้ฉันกลับดึก ถ้าจะนอนก็นอนไปเลยไม่ต้องรอ)” ไม่ทันที่ฉันจะได้ถามอะไรเธอก็วางสายฉันไปแล้ว เจสสิก้าเธอจะรู้มั้ยว่า ควอนยูริ คนนี้จะทนไม่ไหวแล้วนะ ความอดทนของฉันมันก็มีจำกัดเหมือนกัน สองเดือนมานี้เธอเปลี่ยนไปมากรู้มั้ย

                ยูริ นอนเบื่ออยู่ที่ห้อง ตั้งแต่เจสสิก้าออกไป มองนาฬิกาที่เดินไปอย่างทรมานใจ เกมส์ กี่ เกมส์ก็เล่นจนเคลียร์ จนไม่รู้ว่าจะเล่นอะไรอีกแล้ว ทำความสะอาดห้องก็แล้ว ร่างบางก็ยังไม่มาซักที จนที่สุดก็นอนมันตรงโซฟากลางห้องนั่นแหละ

                แกร๊ก

                เสียงไขประตูห้องทำให้ร่างสูงสะดุ้งตื่นแต่ยังไม่ได้เข้าไปทักทายแฟนสุดที่รักก็ต้องชะงักกับ บทสนทนาที่ทำให้เธอน้ำตาไหล

                “อะไรกัน จากกันไม่ถึงห้านาที คิดถึงกันอีกแล้วเหรอคะ” น้ำเสียงแบบนี้ เธอเคยมีให้ฉันบ้างมั้ยเจสสิก้า แล้วเค้าคนนั้นเป็นใคร ใครกันคือคนที่เธอจะต้องคิดถึงอีกคน ใครกัน

                “คิดถึงค่ะ บายย” เจสสิก้าเดินเข้าห้องนอนไปแล้ว เหลือเพียงยูริที่นอนปาดน้ำตาอยู่ที่โซฟา ฉันนอนอยู่ตรงนี้นะเจสสิก้า เธอเห็นฉันบ้างมั้ย หรือว่าฉันไม่ได้อยู่ในสายตาของเธออีกแล้ว

                “ยูล ควอนยูล บอกว่าไม่ต้องรอๆ แล้วมานอนทำไมตรงนี้”

                “ยูลเปล่า แค่เผลอหลับ”

                “งั้นก็ไปนอนในห้องซิ จะนอนตากลมตรงนี้หรือไง หน้าต่างก็ไม่ปิด ถ้าเกิดไม่สบายขึ้นมาก็ต้องลำบากฉันอีก” เธอเป็นห่วงฉันใช่มั้ย เป็นห่วงฉันใช่มั้ย บ้าชิบไอ้ลิง แกกลายเป็นตัวถ่วงไปแล้วรู้ตัวซะบ้างซิ 

                “ยูลไม่ทำให้ลำบากสิก้าหรอก ขอตัวไปนอนก่อนนะ” ฉันไม่ได้เดินเข้าห้องนอนหรอกแต่เดินเข้าห้องน้ำแทน เพราะอะไรน่ะเหรอ คงจะไม่มีเหตุผลอื่นนอกจากน้ำใสๆที่ไหลออกมาจากนัยตาสีดำของฉันหรอกนะ ไอ้แทฉันไม่รู้ว่าแกทนได้ยังไงตั้งสองปี แค่สองเดือนสำหรับฉัน ฉันก็จะตายอยู่แล้ว ทำไมมันเจ็บปวดอย่างนี้นะ ฮึก ฮึก

เธอก็คงรู้ดี ว่าตัวฉันมีความรู้สึก
แต่นึกจะทำอะไร ไม่คิดถึงใครว่าต้องเจ็บ
เก็บรักให้คนมากมาย

                ยูริ อยู่ในห้องน้ำนานพอสมควร ร่างสูงก็เลยอาบน้ำให้สมองโล่งไปอีกรอบ แต่เมื่อออกมาจากห้องน้ำแล้วก็เห็นคนที่เธอรักนั้นได้หลับไปแล้ว มือเรียวเกี่ยวปัดไรผมของคนรักที่ปิดหน้าตาอยู่ สายตาทอดมองอย่างอ่อนโยน ก่อนจะประทับจูบที่หน้าผากอย่างแผ่วเบา

                ยูลคงทำอย่างนี้ได้เฉพาะตอนที่สิก้านอนหลับซินะ เสียงข้อความเข้าจากโทรศัพท์เครื่องเล็กของคนรักเรียกความสนใจของฉัน ขอโทษนะสิก้า แต่ฉันอยากรู้ว่าเค้าคนนั้นของเธอคือใคร

                ยูริ ลุกขึ้นหยิบโทรศัพท์ของเจสสิก้า และเดินไปเปิดอ่านข้อความที่ระเบียงข้างนอก มือเรียวค่อยๆกดปุ่มโทรศัพท์อ่านข้อความอย่างช้า

From Yeeun : วันนี้สนุกมากนะคะเจส วันหลังเราไปเที่ยวกันอีกนะ ฝันดีฝันถึงฉันบ้างนะคะ จุ๊บๆ

                มือของยูริกำโทรศัพท์ไว้แน่นราวว่าหากแรงอีกนิดเดียวโทรศัพท์ราคาแพงเครื่องนี้จะพังคามือของเธอ เร็วเท่าความคิดยูริ กดโทรออกไปยังเบอร์ที่กำลังทำร้ายหัวใจของเธอ

                “(ว่าไงคะเจส คิดถึงเค้าขนาดนี้เลยเหรอ)” น้ำเสียงจากปลายสายยิ่งทำให้ยูริกราดเกรี้ยวมากขึ้น

คนนี้ใช่มั้ยเจสสิก้าที่เธอนอกใจฉัน

                “คุณเป็นใคร” เหมือนปลายสายจะเงียบไปซักพักเพราะไม่ใช่เสียงที่คุ้นเคย

                “(แล้วคุณเป็นใคร)” เสียงตอบกลับมาที่ยียวนที่สุดในความคิดของฉัน ได้รู้จัก ควอนยูริ น้อยไปซะแล้ว

                “เป็นสามีของเจสสิก้าได้ยินชัดมั้ย แล้วก็เลิกยุ่งกับเมียฉันได้แล้ว”

                “(อ๋อเหรอ งั้นฐานะของฉันกับคุณก็คงไม่ต่างกันนะ 555)” โธ่โว้ยยยยยยยยยยยยยย สิ้นเสียงจากปลายสายยูริก็เขวี้ยงโทรศัพท์ราคาแพงของเจสสิก้าลอยละลิ่วจากชั้น 17 ของคอนโดทันที ร่างสูงทรุดนั่งลงกับพื้นระเบียงห้องก่อนจะกอดตัวเองร้องไห้อย่างไม่อายใคร

                หมดแล้วสิก้า ฮึก ยูลหมดความอดทนแล้ว ทำไมต้องทำร้ายกันด้วย ยูลรักสิก้าไม่พอหรือยังไง ไม่พอหรือยังไง หยุดได้แล้วยูริ หยุดเป็นคนอ่อนแอร้องไห้ไปวันๆได้แล้ว   

ถ้ารักกันไปดีๆ โดยไม่มีเรื่องคนอื่น
มันฝืนใจเธอขนาดนั้น ถ้าเห็นฉันมุมแรงๆ
เปลี่ยนแปลงไม่หวาน และไม่ยอมเธอเหมือนทุกที

                เจสสิก้า ลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงีย แสงยามเช้าที่ลอดผ่านทำให้เธอหงุดหงิดมากยิ่งขึ้นเพราะได้นอนพักผ่อนไม่เพียงพอ ข้อนี้ยูริก็น่าจะรู้ดีทำไมถึงไม่มาปิดผ้าม่านให้เธอ

                “ยูล ยูลลลล อยู่ไหนอ่ะ”

                “มีอะไรเหรอ” ไม่อยากมองหน้าของคนหลายใจอย่างเธอเลยเจสสิก้า

                “เห็นโทรศัพท์ฉันมั้ย” เจสสิก้าถามทันทีหลังจากรู้ตัวว่าโทรศัพท์ของตัวเองหายไป ยูริได้แต่ชี้ไปที่ระเบียงนอกห้องก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

                “ทิ้งไปแล้ว” แหลกละเอียดเลยละค่ะที่รัก

                “อะไรนะจะบ้าไปแล้วหรือไงถึงได้ทิ้งโทรศัพท์ของฉันเล่นห๊ะ ควอนยูริ” ยูริเธอเป็นอะไรของเธอ อย่าทำให้ฉันโมโหนะ

                “ใช่ฉันมันบ้า” ยูริหันตัวออกไปแต่เจสสิก้ารั้งข้อมือร่างสูงไว้ก่อน

                “จะไปไหน ยังพูดกันไม่รู้เรื่องเลยนะ”

                “จะไปไหนก็เรื่องของฉัน อย่าทำตัวน่ารำคาญได้มั้ยเจสสิก้า” เจสสิก้าปล่อยข้อมือของยูริทันทีที่ได้ยินประโยคนั้นหลุดออกมาจากปากของร่างสูง ตลอดเวลาที่คบกันมา 4 ปี ยูริไม่เคยแม้แต่จะขึ้นเสียงกับเธอแล้ววันนี้คนรักของเธอเป็นอะไรถึงได้เอ่ยประโยคที่ไม่เคยคาดฝันมาก่อน แววตาร่างสูงอ่อนโยนได้เพียงแค่วูบเดียวเท่านั้นในความรู้สึกของเจสสิก้า แค่วูบเดียวจริงๆ

                “ยูลเป็นอะไรไป” ยูริไม่ได้ตอบแต่กลับเดินออกจากห้องไปทิ้งให้เจสสิก้ายืนงง กับเหตุการณ์ในเช้าวันนี้

อยากให้รู้ว่าฉันมีเธอเป็นคนที่สอนทุกอย่าง
อย่าโมโหถ้าฉัน หลงทางเป็นคนไม่ดี
ถ้าฉันมีคนอื่น อย่ายืนร้องไห้เพื่อบอกกับฉัน
ให้กลับมารัก เธอได้ไหม หัวใจ
ไม่ได้ต้องการทำอย่างนี้ หัวใจ
แค่ลองทำตามสิ่งที่เธอคิดว่าดี แค่เท่านี้เอง

                เพียงแค่สามวันยูริมีพฤติกรรมที่เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัดจนเจสสิก้าชักจะหวั่นใจ แม้ในใจจะคิดว่าหมดรักคนๆนี้แล้วก็ตาม จากคนที่เคยนอนด้วยกันตอนนี้ร่างสูงก็ย้ายตัวเองไปนอนห้องเล็กที่มีไว้สำหรับรับแขก กลับห้องดึกๆทุกวัน ไม่แคร์ ไม่ใส่ใจ และไม่สนใจในตัวเจสสิก้า ซึ่งเป็นสิ่งที่ร่างบางปราถนามาตลอดสองเดือน แต่ทำไม ตอนนี้เธอกลับรู้สึกเจ็บหน่วงๆในหัวใจกับการเปลี่ยนแปลงของ  ยูริ

                RRRRRRR

                เสียงโทรศัพท์ของยูลดังขึ้น ฉันก็ไม่ได้อยากรู้อะไรนักหรอกนะแต่มันดังนานเกินไปแล้ว อีกอย่างกว่าคนตัวสูงจะออกมาจากห้องน้ำก็คงอีกซักพัก

                “(ยูลคะ อยู่ไหนเนี่ยออกมาหากันหน่อยได้มั้ย)”

                “ยูลอยู่ในห้องน้ำไม่ว่างคุยด้วย จะฝากอะไรถึงเค้ารึเปล่า...คะ” ผู้หญิงงั้นเหรอ มีออกไปหากันด้วยงั้นเหรอ มันจะมากเกินไปแล้วนะ

                “(อ่อ ก็ได้ค่ะงั้นฝากบอกเค้าด้วยนะคะ บอกว่าฉัน ซอนเย คิดถึงเค้ามากกกกก)”

                ใครได้มาเห็นหน้าเจสสิก้าตอนนี้คงได้หัวหดกันเป็นแถบๆแน่ ใบหน้าแดงๆหากใช่ว่าเกิดจากความเขินอายไม่ แต่เป็นอาการโกรธจนเลือดขึ้นหน้ามากกว่า

                “ค่ะ แล้วจะบอกสามีให้” ฉันกดวางโดยไม่ให้ยัยนั่นได้ตั้งตัว กล้ามากที่มายุ่งกับคนของฉัน ว่าแต่นี่ฉันหึงงั้นเหรอ ไม่จริงอ่ะ

                “เธอรับโทรศัพท์ของฉันเหรอ” ร่างสูงที่เพิ่งอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เดินดิ่งมาคว้าโทรศัพท์ของตัวเองที่อยู่ในมือของเจสสิก้าทันที

                “แล้วทำไมจะรับไม่ได้” น้ำเสียงที่ตอบกลับไปก็ยียวนไม่แพ้กัน

                “เธอไม่มีสิทธิ์อีกแล้ว...เจสสิก้า” สิทธิ์ของเธอมันหมดตั้งแต่วันนั้นแล้ว วันที่เธอนอกใจฉัน

                “อ่อ วันนี้กลับดึกนะ มีนัดกับไอ้แท แต่ความจริงฉันไม่บอกเธอก็ได้มั้ง เพราะที่ผ่านมาเธอก็ไม่เคยสนใจฉันอยู่แล้วนิ” คำพูดเสียดสีประชดประชันของยูริทำให้เจสสิก้าที่นั่งฟังอยู่ถึงกับสะอึก

                “จะไปหาแทยอน หรือไปหาใครกันแน่” เจสสิก้าเริ่มชวนทะเลาะ

                “ไปหาคนที่โทรมาเมื่อกี้มั้ง” ร่างสูงพูดเสร็จก็คว้ากุญแจรถและออกไปจากห้องทันที ทิ้งให้เจสสิก้านั่งอยู่เพียงลำพัง

                แหมะ หยดน้ำใสได้หล่นมากระทบกับ หลังมือของฉัน หยดแล้วหยดเล่า ทำไมฉันต้องมานั่ง ร้องไห้ด้วยนะ คนที่ฉันสนใจตอนนี้คือเยอึนไม่ใช่หรือไง ไอ้ลิงบ้า จะไปไหนก็ไปเลย จะไปหาผู้หญิงที่ไหนก็ไปเลยไป ฮือออ

                เจสสิก้าเผลอหลับที่โซฟาไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่ทราบได้เพราะวันนี้ทั้งวันเธอก็อยู่แต่ในห้องไม่ได้ออกไปไหนเหมือนทุกคราว แม้ว่าเยอึนจะโทรมาชวนออกไปข้างนอก จนเจสสิก้าก็ยังแปลกใจตัวเองที่ปฏิเสธเยอึนไป   

คงไม่มีวิธี ที่ทำให้เธอนั้นรู้สึก
ว่าลึกลงไปในใจ ฉันร้าวระบมยังไง
นอกจากทำตัวเหมือนเธอ

                 เสียงเปิดประตูดังขึ้น ทำให้เจสสิก้าผวาตื่นขึ้นมาในความมืด แม้จะเห็นไม่ชัดแต่เจสสิก้าจำได้ดีว่าอีกคนหนึ่งคือยูริ แต่อีกคนหนึ่งคือใครนั่นซิ

                “อื้มมมม ยูล แฟนไม่อยู่เหรอคะ ถึงพาฉันมาที่นี้ได้”

                “ไม่อยู่หรอก ถึงอยู่เค้าก็ไม่สนใจฉัน” ร่างบางคว้ายูริมาจูบปลอบใจ จูบที่เร่าร้อนจนอุณหภูมิในกายเริ่มสูงขึ้นแต่ก็ต้องชะงักไป เมื่อไฟสว่างขึ้นพร้อมกับน้ำตาของเจสสิก้า ร่างบางก้าวไปหาบุคคลทั้งสอง ก่อนจะใช้มือฟาดไปที่ใบหน้าของควอนยูริอย่างเต็มแรง

                เพียะ !!!!!!!!!

                แรงขนาดที่ว่าร่างสูงได้กลิ่นคาวเลือดในปาก สายตาที่ว่างเปล่าของยูริจ้องใบหน้าหวานของเจสสิก้าที่เต็มไปด้วยน้ำตา ก่อนจะหันไปพูดกับสาวสวยที่ยืนอึ้งอยู่

                “ซอนเย กลับไปก่อนนะ” ร่างบางเพียงพยักหน้าเบาๆก่อนจะเดินออกจากห้องไปทิ้งไว้เหลือเพียงยูริและเจสสิก้า

                “ทำไมทำแบบนี้ ทำไมทำแบบนี้ห๊ะ ยูริ” ร่างบางระเบิดอารมณ์ก่อนจะทุบตีร่างสูงไม่ยั้ง แต่ยูริไม่ได้หลบหรือห้ามการกระทำของเจสสิก้าเลย

                “ทำไม่ได้เหรอ” ร่างสูงเอ่ยออกมาอย่างแผ่วเบา

                “ทีสิก้ายังทำได้เลย” ยูริรวบข้อมือทั้งสองที่ตบตีตัวเองอยู่ก่อนจะมองตาเจสสิก้าที่นองไปด้วยน้ำตา สายตาของร่างสูงจากที่ว่างเปล่ากลับกลายเป็นสายตาที่รวดร้าวเข้ามาแทนที่

                “ยูลลล ฮึก”

                “ถ้าอยากรู้ว่า ใครที่ทำให้ยูลเป็นอย่างนี้ สิก้าก็ลองมองดูกระจกซิคะ ผู้หญิงคนนั้นเค้าสอนให้ยูลเอง เป็นตัวอย่างที่ดีเลยแหละ”

                “หยุดได้แล้ว พอได้แล้ว”

                “ก็ได้ค่ะยูลยอมแพ้แล้ว สามวันที่ผ่านมามันไม่ใช่ตัวยูลเลย ยูลแค่อยากประชดสิก้าอยากให้สิก้ารู้ว่ายูลเจ็บ สิก้ารู้มั้ยว่าตอนที่ยูลกอดสิก้าแล้วสิก้าบอกว่าอึดอัดมันเจ็บมากนะ น้ำตาเปียกหมอนทุกวันเลยละ แต่ครั้งนี้ยูลจะไม่รั้งสิก้าไว้กับคนน่าเบื่อ คนน่ารำคาญอย่างยูลอีกแล้ว สิก้าบอกเลิกยูลได้เลยนะ เพราะยูลบอกเลิกสิก้าไม่ได้หรอก ให้ตายยังไงก็บอกไม่ได้” ไม่อาจกลั้นน้ำตาได้อีกต่อไปกับคำว่าเลิก มันช่างสะเทือนใจร่างสูงเหลือเกิน

                ร่างบางของเจสสิก้าผวาเข้ากอดก่อนจะสะอึกสะอื้นภายใต้อ้อมอกของยูริ  

                “ขอ...ฮึก...โทษ ฉันรู้แล้วยูลว่าฉัน...ฮึก...ขาดยูลไม่ได้ เจ็บ...ที่เห็นยูลเปลี่ยนไป ยกโทษให้ฉันได้มั้ยยูล จะไม่ทำอีกแล้ว” น้ำตาที่ซึมกับเสื้อเนื้อบางของยูริจนเปียก ส่วนคนที่ถูกกอดก็ไม่ต่างกันหากแต่ไม่มีเสียงสะอื้นมีแต่เพียงน้ำใสที่ไหลออกมาอย่างเจ็บปวดเท่านั้น

                “ขอโทษ ขอโทษ” ร่างบางได้แต่เอ่ยคำนี้ออกมาพร้อมกับกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นราวกับไม่อยากให้ร่างสูงต้องจากไปไหน

                “ไม่ต้องขอโทษหรอกสิก้า ยูลต่างหากที่ต้องขอโทษ ขอโทษที่ดีไม่พอ ขอโทษที่ทำตัวน่าเบื่อ น่ารำคาญ ขอโทษในทุกๆสิ่งทุกๆอย่างนะคะ”

                “หยุดพูดได้แล้ว ควอนยูริ” เจสสิก้าพูดเสียงดังจนยูริตกใจแต่ก็ต้องตกใจยิ่งกว่าเมื่อริมฝีปากของเธอถูกปิดจากปากของอีกคน จูบในรอบสองเดือน จูบที่ทำให้ร่างสูงย้อนคืนวันในอดีตที่รักกันไม่นานยูริก็พลิกเป็นฝ่ายคุมเกมส์เสียเองเพราะความคิดถึงที่มีมากเหลือเกินปลายลิ้นนุ่มชื้นกวัดเกี่ยวกันอย่างโหยหาจนแทบลืมหายใจ

ยูริถอนจูบออกมามองคนตรงหน้า ก่อนจะจูบซับน้ำตาบนใบหน้าสวยอย่างแผ่วเบา เธอลืมความอ่อนโยนอย่างนี้ได้ยังไงเจสสิก้า ฉันลืมความแสนดีของเธอได้ยังไง ว่าแล้วเจสสิก้าก็สะอึกสะอื้นออกมาอย่างแรงๆอีกครั้งจนยูริต้องกระชับกอดเพื่อปลอบใจร่างบาง

                “อย่าเลิกกับฉันเลยนะยูล ฮึก” เจสสิก้ากอดยูริแน่นกว่าเดิมจนร่างสูงเผลอยิ้มออกมา

                “ถ้าสิก้ายังต้องการยูลอยู่ ยูลก็จะไม่ไปไหนค่ะ”

                “ฉันรักเธอนะ กลับมาเป็นคนเดิมได้มั้ย” เจสสิก้าผละออกจากอ้อมแขนของร่างสูงก่อนจะจ้องมองแววตาสีดำคู่นั้น

                “ยูลก็รักสิก้านะ รักมากๆเลยค่ะ ว่าแต่จะให้กลับมาเป็นคนเดิมในตอนนั้นด้วยมั้ยคะ” เจสสิก้าทำหน้างง กับคำถามของยูริ แต่ก็ต้องหน้าแดงกับรอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์ของร่างสูง แต่ก็ตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงที่เขินอาย

                “ตอนไหนก็ได้ ขอแค่ยูลเป็นคนเดิมก็พอ ไม่เอาแบบสามวันที่ผ่านมาแล้วนะ”

                “ยูลก็ไม่เอาแบบสองเดือนที่แล้วเหมือนกันนะคะ จะขาดใจตายมากเลยรู้มั้ย” น้ำเสียงของคนตัวสูงยังมีแววตัดพ้อนิดๆ

                “ขอโทษนะ”

                “เมื่อก่อนยูลไม่เข้าใจว่าทำไม แทแท ถึงยังยอมยกโทษให้ฟานี่ซ้ำแล้วซ้ำเล่าทั้งๆที่ฟานี่ทำให้มันปวดร้าวแทบตาย แต่วันนี้ยูลรู้แล้วค่ะ ถ้าเป็นยูล ยูลก็คงยกโทษให้คนที่ยูลรักเหมือนกัน” สงสัยคราวนี้จะโดนไอ้แทด่ามั่งละมั้ง แหะๆ

                “อืมม” เจสสิก้าโน้มคอยูริมาจูบอีกครั้ง จูบด้วยความรู้สึกที่มีทั้งหมด ซึ่งยูริเองก็รับรู้ได้ดี

ร่างสูงกำลังจะได้คนรักกลับคืนมา เช่นเดียวกับเจสสิก้าที่จะได้ยูริคนเดิมกลับมาเช่นกัน แต่ก่อนจะเลยไปไหนต่อไหน เจสสิก้าก็ผละตัวออกมาก่อนราวกับมีเรื่องคาใจ

                “คะ”

                “ผู้หญิงคนนั้น เอ่อ ซอนเย”

                “อ๋อ กิ๊กยูลเองแหละ ไอ้หยองแนะนำตอนไปกินเหล้าเมื่อสองอาทิตย์ก่อน” อืมม เห็นหน้าสิก้าตอนนี้แล้วอยากกลับลำโกหกชิบเป๋ง น่ากลัวง่ะ

                “เลิกเดี๋ยวนี้ ไปบอกเค้าเลยนะว่าอย่ามายุ่งกับยูลอีก” กล้ามีกิ๊กจริงๆเหรอยูริ

                “งั้นสิก้าก็บอกเลิกเยอึนด้วยจิ” อร๊ายยยยยย ลืมตัวไปว่ามีคดีติดหลังอยู่

                “จากนี้จะมีแค่ยูริคนนี้คนเดียวพอใจยังคะ หืมม” เจสสิก้าเบียดร่างกายเข้าไปใกล้ร่างสูงที่ยืนบื้อ อยู่ก่อนจะ ออดอ้อนจนยูริใจเต้นเป็นจังหวะร็อค

                “ไปรื้อฟื้นวันวานดีกว่านะคะสามี” เจสสิก้าผลักยูริเข้าไปในห้องก่อนจะล็อคประตูอย่างรวดเร็ว ประหนึ่งว่าคืนนี้ราตรียังอีกยาวไกล

===============================================
ตอนจบมันแปลกๆนะคะ ฮาาาาา

อ่านรู้เรื่องกันป่ะคะ รีดเดอร์ กลัวอ่านไม่รู้เรื่องจัง
เพราะไม่เคยแต่งแนวนี้เว้นแต่วันช็อทเรื่องก่อนของแทแท
ซึ่งเรื่องนั้นจะเป็นความคิดของแท ฝ่ายเดียวมากกว่า
แต่เรื่องนี้จะสื่ออารมณ์ของทั้งลิง ทั้งเป็ด เลยทำให้มันดูมั่วๆ((รึเปล่า))
ยังไงก็ติชมด้วยนะคะ เม้นท์วันละนิดจิตแจ่มใส

เจอกันใหม่ใน One Shot   ซีรี่ย์ขอโทษ ของ Yoonseo นะคะ